Het Witte Huis is een broeinest van schandalen. Of het nu gaat om de vermeende affaire van John F. Kennedy met Marilyn Monroe, het aanzetten tot een staatsgreep door Donald Trump of de Watergate-affaire met Richard Nixon; presidenten blijken net mensen met zwakke kanten. Hey!USA zet de tien meest opmerkelijke schandalen op een rij. Samengesteld op willekeurige  basis.

Eind augustus 2005 zorgde de orkaan Katrina voor een daverende ravage in New Orleans en andere delen in het zuiden van Amerika. Het drama in New Orleans was gigantisch. Velen waren The Big Easy ontvlucht, maar de achterblijvers woonden in een spookstad die grotendeels onder water stond en was afgesloten van de buitenwereld. Serieuze hulpverlening van de overheid bleef lang uit. President George W. Bush (2001-2009) onderbrak pas na twee dagen zijn vakantie, terwijl eerder verschenen vuistdikke rapporten over de kans op dijkdoorbraken in en rond de stad in de onderste bureaula verdwenen. Bush kreeg bergen kritiek over zich heen. Ruim een half jaar na het begin van z’n tweede termijn was het grotendeels gedaan met zijn binnenlandse krediet.

Het was voor velen smullen geblazen toen president Bill Clinton (1993-2001) eind jaren negentig in het openbaar loog over zijn affaire met Witte Huis-stagiaire Monica Lewinsky. ‘I did not have sex with that woman, Miss Lewinsky’, beweerde Clinton. Later moest hij terugkomen op zijn woorden. Het kostte Clinton veel goodwill. Niet alleen had hij gelogen over de affaire (Clinton had een reputatie op dat gebied), begin 1999 kreeg hij ook een afzettingsprocedure aan zijn broek. Het Huis van Afgevaardigden stemde in meerderheid voor, maar in de Senaat was er geen tweederde meerderheid om hem daadwerkelijk af te zetten. Door alle privébeslommeringen kwam er van zijn politieke agenda weinig meer terecht. De goede economie ten spijt; Clinton kon terugkijken op een verloren tweede termijn.

De tweede termijn van president Ronald Reagan (1981-1989) werd overschaduwd door zogenoemde Iran Contra-affaire. Amerika was betrokken bij de verkoop van wapens aan Iran om gijzelaars uit Libanon vrij te krijgen. Met de opbrengst van die wapenhandel moesten rechtse rebellen in Nicaragua worden gefinancierd om daar in opdracht van de VS de regering te ondermijnen. Het Congres had dit uitdrukkelijk verboden. Toen het in 1986 uitlekte, wist Reagan van niks. De president, herstellende van een darmoperatie, had half onder invloed van medicatie in het ziekenhuis belangrijke documenten ondertekend. De Tower-commissie oordeelde hard over Reagan die de affaire wonderwel politiek overleefde. Dankzij een gunstig economisch gesternte zwaaide hij in januari 1989 met opgeheven hoofd af, maar de president liet Amerika wel een gigantisch begrotingstekort na.

‘I am not a crook’, zei president Richard Nixon (1969-1974) in november 1973 toen de geluiden over zijn mogelijke betrokkenheid bij de Watergate-affaire steeds hardnekkiger klonken. Inbrekers hadden, in opdracht van het herverkiezingscomité van de Republikeinse partij, geprobeerd afluisterapparatuur te plaatsen in het hoofdkwartier van de Democraten, het Watergate-gebouw in Washington. Ze werden betrapt. Vasthoudende onderzoeksjournalistiek van Bob Woodward en Carl Bernstein van The Washington Post toonde aan dat de kennis over deze inbraak zelfs tot in de Oval Office aanwezig was. De druk op de president en een dreigende afzettingsprocedure werden zó groot dat Nixon op 9 augustus 1974 aftrad. De uitspraak ‘I am not a crook’ is door Time Magazine op plek één gezet van ongelukkige politieke oneliners.

Op 6 januari 2021, veertien dagen voor zijn vertrek uit het Witte Huis, riep president Donald Trump (2017-2021) zijn opgetrommelde aanhang op naar het Capitool te marcheren. Daar, op Capitol Hill, vond de bekrachtiging plaats van de verkiezingsuitslag waar Trump slecht mee kon leven: Joe Biden had hem verslagen. Het protest liep uit de hand. Trump-aanhangers bestormden het hart van de Amerikaanse democratie en richtten voor miljoenen dollars schade aan. Enkele politiemensen kwamen om het leven, vicepresident Mike Pence en Huis-voorzitter Nancy Pelosi moesten onder begeleiding rennen voor hun leven. Deze poging-tot-staatsgreep wordt tot op de dag van vandaag onderzocht en zal lang na-ijlen in de Amerikaanse politiek.

Hoewel het presidentschap van Warren Harding (1921-1923) is omgeven door schandalen, die vooral na zijn plotselinge overlijden naar buiten kwamen, was hij bij het volk vrij populair. In Amerika was het Teapot Dome-schandaal niet breed bekend. Het gaat hier om een stuk grond in Wyoming waarin oliereserves lagen die onder toezicht stonden van de minister van Marine. Albert B. Fall, minister van Binnenlandse Zaken, greep de kans aan om zijn collega te overtuigen die controle over te dragen aan zijn ministerie. Fall liet vervolgens de Mammoth Oil Company het Teapot Dome-gebied aftappen zonder in te grijpen. Fall kreeg er 308.000 dollar voor (in die tijd een vermogen) en een kudde vee voor zijn boerderij in New Mexico. Via een ander bedrijf ontving hij 100.000 euro voor toegang tot de oliereserves van Elk Hills in Californië. Zoals alles in de politiek lekte dit schandaal ook uit. Fall verklaarde dat het om leningen zou gaan, maar de jury ging in dat verhaal niet mee en veroordeelde hem in 1929 tot één jaar cel.

Thomas Jefferson wordt gezien als één van de grootste presidenten. Hij schreef de eerste versie van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring die tot op de dag van vandaag leidend is en tijdens zijn periode in het Witte Huis (1801-1809) verdubbelde het grondgebied van Amerika. Al tijdens zijn ambtstermijn onthulde onderzoeksjournalist James Callender dat Jefferson een affaire heeft gehad met zijn 28 jaar jongere slavin Sally Hemings. De relatie duurde 38 jaar en naar verluidt verwekte Jefferson diverse kinderen bij haar. Tijdens een rechtszaak in 1805 ontkende Jefferson de affaire die, hoe je het wendt of keert, een smet is op zijn presidentiële blazoen.

Grover Cleveland was de enige president die twee niet-aangesloten termijnen diende (1885-1889 en 1893-1897). Voor zijn periodes in het Witte Huis diende hij als gouverneur van New York en burgemeester van Buffalo, New York. Zijn bijnaam ‘Grover the Good’ wankelde tijdens zijn eerste campagne, omdat de jonge Maria C. Halpin bij hoog en laag beweerde dat hij de vader was van haar kind. Dat was – zeker in die tijd – een doodzonde, maar in plaats van zich in allerlei bochten te wringen en te liegen (zoals Bill Clinton) gaf hij toe de vader te zijn en beloofde hij zijn buitenechtelijke kind van financiële steun te voorzien. Niet alleen leverde die eerlijkheid waardering op, Cleveland werd later dat jaar de 22^ste president van Amerika.

Als militair leider was Ulysses S. Grant onomstreden, als president van 1869 tot 1877 hield hij er geen beste reputatie op na. Eerder hielp hij Abraham Lincoln de burgeroorlog winnen, maar zijn politieke antenne in het Witte Huis stond niet goed afgesteld. Hoewel hij niet direct was betrokken, waren bekende whiskeystokers en politici betrokken bij omkoping en belastingontwijking. Belastingopbrengsten van de landelijke whiskeyverkoop verdwenen in de zakken van leden van zijn regering. Grant pleitte voor vervolging, maar toen zijn privésecretaris Orville E. Babock bij de zaak betrokken bleek te zijn en de president hem trachtte te beschermen, werd het Whiskey Ring-schandaal geboren. In het presidentenpantheon staat Grant in de achterhoede.

De beelden van 19 mei 1962 zijn wereldberoemd. Op de 45^ste verjaardag van president John F. Kennedy (1961-1963) zong Marilyn Monroe op een wel erg sensuele toon ‘Happy Birthday, Mr. President’ voor JFK. Geruchten over een affaire tussen de president en actrice deden zich al langer de ronde en het is maar goed dat er in die tijd geen sociale media waren. Monroe zou zelfs met First Lady Jackie hebben gebeld om te zeggen dat JFK met haar zou trouwen. Dat kwam er niet van. Het sekssymbool stierf op 4 augustus 1962 op 36-jarige leeftijd in Los Angeles als gevolg van een ‘waarschijnlijke zelfmoord’. Over de vele complottheorieën rond haar dood is nooit enig bewijs geleverd.